Érase una vez un mundo sin Gaspar y sin blog ...............


Un hilo rojo, invisible, conecta a aquellos que están destinados a encontrarse, a pesar del tiempo, del lugar, a pesar de las circunstancias; el hilo puede tensarse o enredarse, pero nunca podrá romperse.

(Proverbio chino)


Blog inspirado con la llegada de nuestro gato Gaspar, el que ya forma parte de nuestra familia y esperará con nuestra aprendida paciencia a nuestra hija que vendrá de algún lugar en China.


El arte no reproduce lo visible, lo hace visible.
(tambien dijo que dibujar es "como sacar una línea a pasear")

Paul Klee.
(yo digo que pasear es muy necesario para las líneas, puntos y demás parientes...)



La vida es vida -- sea un gato, un perro o un humano. No hay diferencia entre un gato y un humano. La idea de la diferencia es una idea humana para provecho del hombre.

Sri Aurobindo (poeta y filósofo )





La persona que mata por diversión está anunciando que, de poder salir librado de eso, te mataría por diversión. Tu... vida puede no ser trascendente para nadie más pero es inestimable para ti porque es la única que tienes. Exactamente lo mismo es verdad para cada individuo, venado, liebre, conejo, zorro, pez, faisán y mariposa. Los humanos deberían disfutar su propia vida, no tomando otras.

Brigid Brophy (autor y escritor de teatro)



“Nuestra tarea debe ser ampliar nuestro círculo de compasión, para así incluir a todas las criaturas vivientes y a la naturaleza entera en su belleza. Por esa razón yo vivo sin comerme a los animales. Me siento muy bien así. Siempre me ha parecido que el hombre no nació para ser carnívoro. Nada beneficiará tanto a la salud humana e incrementará las probabilidades de supervivencia de la vida sobre el planeta Tierra como la evolución hacia una dieta vegetariana.”

Albert Einstein



LA VIOLENCIA (incluida la verbal, la más cotidiana, la violencia del que culpa sin razón, la del que riñe hasta que aburre) ES SIEMPRE UN ACTO DE DEBILIDAD Y LA OPERAN QUIENES SE SIENTEN PERDIDOS.
Paul Valéry



el magnífico cucurucho iluminando el espectacular negro donde habita...

el magnífico cucurucho iluminando el espectacular negro donde habita...
http://hombrequepinta.blogspot.com/2009/09/jano-munoz.html


viaje sobre el invierno...
....sobre contemplaciones:

Flying elephant nest. Digital Art by Beata Bieniak

- ¿Querría usted indicarme qué camino debo tomar para salir de aquí?

- Eso depende en gran medida del lugar a donde quiera ir- respondió el gato.

- No me preocupa mayormente el lugar... - dijo Alicia.

- En ese caso poco importa el camino - declaró el gato.

- ... con tal de llegar a alguna parte - añadió Alicia a modo de explicación.

-¡Oh! - dijo el gato.- Puede usted estar segura de llegar si camina durante un tiempo lo suficientemente largo.
Pregúntale a Alicia . Lewis Carroll


sábado, 8 de septiembre de 2012

XANELAS DO QUE FOI (fotos de Ernesto Rey Vera)

XANELAS DO QUE FOI (fotos de Ernesto Rey Vera)
Xan, UNHA PORTA DA MEMORIA, texto de Felisa Beatriz Teijeiro Rey




FORON tempos modernos
ERAN tempos modernos.

Daquela,
cando plegábase unha corda...FACÍA UN NÓ RETANDO A GRAVEDADE.
 
Naquelas TEXTURAS...

FOISE a "lus",
FAISE A "LUS".
 
Unha "lus" atopouse ferida

 atopouse A ALACENA NA FEIRA
SOUBEMOS DO AR

que se precisou...
...NAQUELA PAISAXE

A QUE CHEGARÍA MARÍA CASTAÑA.

...felisabeatrizteijeiroR, agosto 2012.
foron Tempos modernos
 
eran Tempos modernos
 
Daquela, cando plegábase unha corda...
facía un nó retando a gravedade
 
naquelas texturas
 
foise a "lus"
faise a "lus"
 
unha lus atopouse ferida
 
atopouse a alacena na feira
 
soubemos do ar   
... que se precisou
 
....naquela paisaxe
a que chegaría María Castaña
 
 
 
 
Pequeño reportaje del antiguo taller de platerias en el que ahora se ubica la nueva "casa do xantar" María Castaña, lugar muy frecuentado por nosotros..., y por violetas Mencías y portuguesas cervezas..., y todo un microcosmos de fantástica gente que hacen posible agradables momentos allí.
 
Dedicado esta post a Xan, Chicho, María, Lucía, Erica, Fran ...a todo los átomos que dan vida a María Castaña. Gracias.

13 comentarios:

Ana Galindo dijo...

Nostalgia, evocación, armonía, ritmo y belleza. Eso me inspira tu entrada.

Besos, querida Felisa. Y Felicidades a Ernesto por tan espléndido trabajo.

Felisa y Ernesto dijo...

Gracias Ana, realmente esto surgió del alquiler de un local adyacente al ya existente María Castaña,...era un local ya en desuso de plateros..., tanto Xan como Chicho, los que llevan el María Castaña quería quedarse con alguno de estos objetos en absoluto abandono para que quedase como un reconocimiento a lo que había sido este espacio...; el dueño dijo que no dejaba nada, a pesar de ser muy mayor..., y bueno, nada Ernesto hizo unas fotos de como estaba el local antes de empezar las reformas y he aquí el resultado...; las fotos están colgadas en el nuevo local... y el texto por ahí, en casa de Xan, por aquí en el blog ..., viaja.
Besos y encantada de leer tus palabras otra vez por aquí.
Un abrazo.
Felisa

alfonso dijo...


· Magnífico reportaje. Unos B&W perfectos.
A Maria Castaña habré de volver... pero abierto,
Me gusta la lus que atopouse ferida...

· bicos y mencía

CR· & ·LMA
________________________________
·

Miguel Iglesias dijo...

Mucho placer me causa estar por aqui otra vez. Una bellísimas fotos en un lugar de cuentos.

elisa dijo...

cómo andan gaspar y toda su familia?

Manuela dijo...

MUCHOS BESOS Y UN ABRAZO INMENSO GRANDE GRANDE COMO LA LUNA.

Manuela

Cuaderno de Retazos dijo...

Mi querida Felisa espero que esteis todos bien... se te echa de menos.
un abrazo.
Itsaso

Felisa y Ernesto dijo...

Miguel,gracias por tus palabras, ...disculpas por lo tarde de las gracias. Un abrazo.

Felisa y Ernesto dijo...

Ñ, sí a "lus" como pronuncia luz los habitantes de Cambados (los que hacen posible María Castaña en Compostela), sí se encontró herida..., o así la ví..
Gracias por tus palabras. Beso.

Felisa y Ernesto dijo...

Elisa, mi querida y hacedora de sonrisas Elisa..., GRACIAS..., ya un día me voy a dar una vuelta a ver que fue objeto de tu mirada...Un abrazo, y creo que estoy de vuelta.
Felisa

Felisa y Ernesto dijo...

Manuela
Abrazo de vuelta, como el tuyo, grande, blanquito y relajante como la luna..., y sí ya estamos en el 17 de octubre..., lento pero sigue esta laaaaaaaaaaaarga caminata.
Gracias por estar siempre por ahí, un besito para Angela.
Felisa

Felisa y Ernesto dijo...

Itsaso,
Gracias por tu preocupación..., sólo es un poco de desánimo..., al que soy un poco dada..., y creo que he contagiado un poco por aquí..., pero espero que nada grave; y sí ya ves esperando en la larga espera, aquí seguimos hasta que el 26 de marzo del 2007 haga un ¡zas! y aparezca entre los días asignados. Un abrazo, grande.
Felisa

Anónimo dijo...

Hola que cosa mas hermosa habeis encontrado que lo disfruteis mucho es precioso y muy grande
esta para comerselo

un saludo

isabel